Οι ζωές του Paul Gauguin και του Peter Teekamp
Πρόκειται για την ιστορία των δυο ζωγράφων: Πωλ Γκωγκέν και Πήτερ Τήκαμπ. Ο Πήτερ Τήκαμπ δεν αποδέχτηκε το γεγονός ότι ήταν η ενσάρκωση του Πωλ Γκωγκέν παρά μετά το 2005, όταν έλαβε μέρος σε ένα συνέδριο που οργάνωσε οWalter Semkiw, MD.
Σ’ εκείνο το συνέδριο συνάντησε και άλλους ανθρώπους που γνώριζαν για την μετενσάρκωση. Εκείνο τον καιρό ο Πήτερ ήταν ήδη 55 ετών. Ο Walter ζήτησε από τον Πήτερ να ζωγραφίσει πίνακες εμπνευσμένους από τον Γκωγκέν. Χωρίς καμία προσπάθεια ο Πήτερ ζωγράφισε μια πληθώρα από πίνακες που έμοιαζαν καταπληκτικά με τα έργα του Γκωγκέν. Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι ο Πήτερ ξεκίνησε τη δημιουργία εκείνων των πινάκων στα 55 του, δηλαδή στην ηλικία που ο Γκωγκέν πέθανε.
Η ζωή και ο θάνατος του Πωλ Γκωγκέν
Ο ΓΚΩΓΚΈΝ ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΑΡΊΣΙ ΤΟ 1848. Ο ΠΑΤΈΡΑΣ ΤΟΥ ΉΤΑΝ ΈΝΑΣ ΓΆΛΛΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΈΡΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΓΌΤΑΝ ΑΠΌ ΤΟ ΠΕΡΟΎ.
Το 1849, όταν ο Πωλ ήταν μόλις ενός έτους, ο πατέρας του πέθανε εν πλω κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της οικογένειας στη Νότια Αμερική. Η μητέρα του τότε έμεινε με τον μικρό Πωλ στο Περού, όπου και πέρασε την παιδική του ηλικία. Στην εφηβεία ο Πωλ επέστρεψε στη Γαλλία και μπήκε εσωτερικός σε Καθολικό σχολείο. Η καθολική του εκπαίδευση επηρέασε σημαντικά την τέχνη του. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν 19 χρονών. Τότε ο Γκωγκέν έγινε ναύτης και άρχισε να ταξιδεύει στον κόσμο με τον Γαλλικό εμπορικό στόλο και στη συνέχεια υπηρέτησε τη θητεία του στο Γαλλικό ναυτικό. Το 1872 έγινε χρηματιστηριακός πράκτορας ενώ παράλληλα άρχισε να ζωγραφίζει στον ελεύθερο χρόνο του. Για δέκα χρόνια δούλεψε ως πράκτορας, πριν αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη ζωγραφική.
ΤΟ 1873, 25 ΕΤΏΝ, ΠΑΝΤΡΕΎΤΗΚΕ ΤΗΝ ΜΈΤΕ ΓΚΑΝΤ. ΤΟ ΖΕΥΓΆΡΙ ΑΠΈΚΤΗΣΕ ΠΈΝΤΕ ΠΑΙΔΙΆ. ΕΚΕΊΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΉ ΓΝΏΡΙΣΕ ΤΟΥΣ ΖΩΓΡΆΦΟΥΣ ΠΙΣΆΡΟ ΚΑΙ ΣΕΖΆΝ. ΤΟ 1884 ΜΕΤΑΚΌΜΙΣΕ ΣΤΗΝ ΚΟΠΕΓΧΆΓΗ ΤΗΣ ΔΑΝΊΑΣ, ΠΑΤΡΊΔΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΊΚΑΣ ΤΟΥ. ΈΝΑ ΧΡΌΝΟ ΑΡΓΌΤΕΡΑ, ΌΜΩΣ, ΧΏΡΙΣΕ ΚΑΙ ΓΎΡΙΣΕ ΣΤΗ ΓΑΛΛΊΑ ΌΠΟΥ ΆΡΧΙΣΕ ΝΑ ΕΡΓΆΖΕΤΑΙ ΩΣ ΖΩΓΡΆΦΟΣ.
ΤΟ 1887 ΓΝΏΡΙΣΕ ΤΟΝ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ ΚΑΙ ΓΙΑ ΈΝΑ ΜΙΚΡΌ ΧΡΟΝΙΚΌ ΔΙΆΣΤΗΜΑ ΈΜΕΝΑΝ ΜΑΖΊ ΣΤΟ ΊΔΙΟ ΣΠΊΤΙ ΣΤΗΝ ΑΡΛ, ΌΠΟΥ ΖΩΓΡΆΦΙΖΑΝ. ΌΤΑΝ ΌΜΩΣ ΚΆΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΉ Ο ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ ΤΟΝ ΑΠΕΊΛΗΣΕ ΜΕ ΞΥΡΆΦΙ, Ο ΓΚΩΓΚΈΝ ΕΓΚΑΤΈΛΕΙΨΕ ΤΗΝ ΑΡΛ. ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΈΝΟΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ, ΤΟ 1891 ΣΕ ΗΛΙΚΊΑ 43 ΕΤΏΝ Ο ΠΩΛ ΓΚΩΓΚΈΝ ΠΟΎΛΗΣΕ 30 ΠΊΝΑΚΈΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΈΣΕΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΈΨΕΙ ΣΤΟΝ ΝΌΤΙΟ ΕΙΡΗΝΙΚΌ ΚΑΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΕΊ ΣΤΗΝ ΤΑΪΤΉ. ΕΚΕΊ, ΤΑ ΕΠΌΜΕΝΑ ΔΥΟ ΧΡΌΝΙΑ ΔΗΜΙΟΎΡΓΗΣΕ ΤΑ ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΆ ΤΟΥ ΈΡΓΑ.
ΣΤΟ ΠΑΡΊΣΙ ΓΎΡΙΣΕ ΤΟ 1893, ΑΛΛΆ ΕΠΈΣΤΡΕΨΕ ΓΡΉΓΟΡΑ ΣΤΗΝ ΤΑΪΤΉ. ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΉΣ ΤΟΥ ΤΑ ΠΈΡΑΣΕ ΣΕ ΑΠΌΛΥΤΗ ΦΤΏΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΚΉ ΥΓΕΊΑ. ΤΟ 1897 ΣΕ ΗΛΙΚΊΑ 49 ΕΤΏΝ ΈΠΑΘΕ ΣΟΒΑΡΉ ΚΑΤΆΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΆΘΗΣΕ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΉΣΕΙ ΑΛΛΆ ΕΠΙΒΊΩΣΕ.
Το 1901 εξασθενημένος και σε διαμάχη με τις Γαλλικές αρχές της Ταϊτής, μετακόμισε στις Μαρκησίες Νήσους. Πέθανε το 1903 σε ηλικία 55 ετών. Τρία χρόνια μετά το θάνατό του τα έργα του εκτέθηκαν στο Φθινοπωρινό Σαλόνι (Salon d' Automne) και έκτοτε ξεκίνησαν η φήμη του και η δημοτικότητά του.
Ο ΠΗΤΕΡ ΤΗΚΑΜΠ ΩΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟΥ ΓΚΩΓΚΕΝ
Ο ΠΉΤΕΡ ΤΉΚΑΜΠ ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΊΑ ΤΟ 1950, 47 ΧΡΌΝΙΑ ΜΕΤΆ ΤΟ ΘΆΝΑΤΟ ΤΟΥ ΓΚΩΓΚΈΝ. Ο ΠΑΤΈΡΑΣ ΤΟΥ ΉΤΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΌΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΈΡΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΊΑ.
Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν τεσσάρων. Μπήκε σε Καθολικό ορφανοτροφείο και έγινε παπαδοπαίδι και τραγουδούσε στη χορωδία της εκκλησίας. Όταν ήταν εννέα ετών η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και ο Πήτερ μπόρεσε ν’ αφήσει το ορφανοτροφείο για να ζήσει με τη μητέρα του και τον πατριό του.
Στην ηλικία των δέκα, ο Πήτερ θυμάται πως μια λέξη βούιζε στ’ αυτιά του, «Γκο-Γκον, Γκο-Γκον» ή «Go-Gone», όπως έλεγε. Δεν μπορούσε να καταλάβει τη σημασία της και έτσι ρώτησε τον δάσκαλό του για να πάρει την απάντηση ότι τέτοια λέξη δεν υπάρχει στην Ολλανδική γλώσσα.
Έχει προταθεί ότι ο Πήτερ, στην πραγματικότητα, θυμόταν το όνομά του από την προηγούμενη ενσάρκωσή του ως Γκωγκέν. Αυτός ο τύπος ενθύμησης παρατηρήθηκε και στην περίπτωση του Αμερικανού διπλωμάτη Wayne Peterson, ο οποίος δεν απαντούσε όταν οι γονείς του τον φώναζαν με το όνομά του, ενόσω ήταν μικρός. Εκνευρισμένοι εκείνοι τον ρώτησαν «και πώς θέλεις να σε φωνάζουμε;» και ο μικρός Wayne τους δήλωσε: «το όνομά μου είναι Francesco Foscari» αν και δεν είχε ιδέα για ποιο λόγο το έλεγε. O Wayne ανακάλυψε το λόγο μετά από πολλές δεκαετίες, όταν κατάλαβε ότι αυτό ήταν το όνομά του στην προηγούμενη ενσάρκωσή του. Υπάρχουν και άλλες ίδιες περιπτώσεις ανθρώπων που σε μικρή ηλικία θυμόντουσαν το όνομα της προηγούμενης ενσάρκωσής τους, όπως είναι η Μπάρμπρο Κάρλεν.
ΣΑΝ ΤΗΝΈΙΤΖΕΡ Ο ΠΉΤΕΡ ΆΡΧΙΣΕ ΝΑ ΣΧΕΔΙΆΖΕΙ. ΚΑΙ ΜΆΛΙΣΤΑ ΝΑ ΣΧΕΔΙΆΖΕΙ ΣΚΊΤΣΑ ΠΟΥ Ο ΓΚΩΓΚΈΝ ΕΊΧΕ ΚΆΝΕΙ ΕΚΑΤΌ ΧΡΌΝΙΑ ΝΩΡΊΤΕΡΑ, ΠΑΡΌΛΟ ΠΟΥ Ο ΠΉΤΕΡ ΕΚΕΊΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΉ ΔΕΝ ΕΊΧΕ ΚΑΜΊΑ ΓΝΏΣΗ ΓΙΑ ΕΚΕΊΝΑ ΤΑ ΣΚΊΤΣΑ ΤΟΥ ΓΚΩΓΚΈΝ. Ο ΠΉΤΕΡ ΤΉΚΑΜΠ ΈΜΑΘΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΎΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΣΚΊΤΣΩΝ ΤΟΥ ΓΚΩΓΚΈΝ, ΌΤΑΝ ΉΤΑΝ 53 ΕΤΏΝ.
Ο ΠΉΤΕΡ ΠΉΡΕ ΠΤΥΧΊΟ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΉΣΕΙΣ ΚΑΙ ΌΠΩΣ Ο ΓΚΩΓΚΈΝ ΞΕΚΊΝΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΙΈΡΑ ΤΟΥ ΩΣ ΜΆΝΑΤΖΕΡ ΣΕ ΕΜΠΟΡΙΚΆ ΜΑΓΑΖΙΆ. ΆΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΎΕΙ, ΕΠΙΣΚΈΦΤΗΚΕ ΤΗΝ ΙΝΔΊΑ, ΤΟ ΙΣΡΑΉΛ, ΤΗΝ ΑΊΓΥΠΤΟ, ΤΗΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΊΑ, ΖΏΝΤΑΣ ΣΤΑ ΜΈΡΗ ΑΥΤΆ ΑΡΚΕΤΌ ΚΑΙΡΌ ΚΆΝΟΝΤΑΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΊΕΣ. ΣΤΟ ΤΈΛΟΣ ΜΕΤΑΝΆΣΤΕΥΣΕ ΣΤΙΣ ΗΠΑ. ΤΟ 1972 ΕΓΚΑΤΑΣΤΆΘΗΚΕ ΣΤΟ ΣΑΙΝΤ ΚΛΆΟΥΝΤ ΤΗΣ ΜΙΝΕΣΌΤΑ ΌΠΟΥ ΆΡΧΙΣΕ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΊΖΕΙ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΆ, ΠΙΑ.
ΑΥΤΌ ΘΥΜΊΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΤΟΥ ΓΚΩΓΚΈΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΊΑ ΑΠΌ ΤΗ ΔΑΝΊΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΚΊΝΗΜΆ ΤΟΥ ΩΣ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΗΣ ΠΛΉΡΟΥΣ ΩΡΑΡΊΟΥ. ΕΠΊΣΗΣ, ΈΝΑΣ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΠΡΏΤΟΥΣ ΠΊΝΑΚΕΣ ΤΟΥ ΓΚΩΓΚΈΝ ΉΤΑΝ ΤΟ «ΤΟΠΊΟ ΤΟΥ ST. CLOUD». Η ΠΌΛΗ ST. CLOUD ΤΗΣ ΜΙΝΕΣΌΤΑ ΈΛΑΒΕ ΤΟ ΌΝΟΜΆ ΤΗΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΉ ΟΜΏΝΥΜΗ ΠΌΛΗ.
Τι σχέση έχει η γαλλική πόλη St. Cloud και η πόλη St. Cloud της Μινεσότα; Αυτό που συμβαίνει είναι ότι, ένα άτομο αναγνωρίζει υποσυνείδητα πως ένας τόπος εμπεριέχει ένα συμβολικό νόημα για τη ζωή του σε κάποια του ενσάρκωση. Παρόλο που ο Πήτερ δεν είχε συνειδητή επίγνωση ότι ο Γκωγκέν ζούσε σε μια πόλη με το ίδιο όνομα στη Γαλλία, ο υποσυνείδητος νους του το γνώριζε και η έλξη που προερχόταν από την ψυχή του τον επηρέασε και επέλεξε να ζήσει σε μια ομώνυμη πόλη.
Στη Μινεσότα ο Πήτερ Τήκαμπ παντρεύτηκε μια γυναίκα με το όνομα Άντζελα και το ζευγάρι απέκτησε δυο παιδιά. Ο Πήτερ δούλευε ως μάνατζερ και επιπλέον πουλούσε τους πίνακες που ζωγράφιζε. Κάποιες φορές τον πλησίασαν άνθρωποι που του μίλησαν για περασμένες ζωές και μετενσάρκωση. Ένα άτομο του είπε μάλιστα ότι είχε ξαναζήσει στη Γαλλία με το όνομα Πωλ. Ο Πήτερ δεν ήξερε τι να πει για εκείνα τα σχόλια, αν και ήταν ανοιχτός στο θέμα της μετενσάρκωσης. Μάλιστα είχε εκμυστηρευτεί σε φίλους ότι σε ηλικία 19 ετών είχε διαβάσει το βιβλίο ‘Σιντάρτα’ του Χέρμαν Έσσε και είχε βγάλει το συμπέρασμα πως η μετενσάρκωση είναι η μοναδική πνευματική φιλοσοφία που ενσωματώνει τη «δικαιοσύνη και την ευθύτητα» και παρέχει «ίσες ευκαιρίες για τον καθένα».
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Πήτερ δεν έδινε μεγάλη σημασία στις αναφορές των ανθρώπων που του μιλούσαν για τις προηγούμενες ζωές του, απλά διασκέδαζε με τα λεγόμενά τους.
Αυτό άλλαξε το 1979, όταν ήταν 29 ετών. Η γυναίκα του, Άντζελα, του είπε μια μέρα, δείχνοντάς του ένα βιβλίο με ένα πορτραίτο του Πωλ Γκωγκέν, ότι είχε βαθιά πειστεί πως ήταν η ενσάρκωση του Γάλλου ζωγράφου. Η επιμονή της γυναίκας του τον έκανε να σκεφτεί ξανά τις λέξεις «Γκο-Γκον, Γκο-Γκον» που άκουγε στο νου του όταν ήταν μικρός. Παρατήρησε ακόμα πως έμοιαζε πολύ με τον Γκωγκέν. Αλλά ακόμα δεν είχε πειστείπλήρως.
Λίγο αργότερα το ζευγάρι χώρισε και ο Πήτερ μετακόμισε στην Αριζόνα όπου άνοιξε γκαλερί. Τον είλκυε πολύ ο πολιτισμός των Ινδιάνων, όπως τον Γκωγκέν είλκυε η ζωή στην Ταϊτή.
Αμέσως μετά την εγκατάστασή του στην Αριζόνα, ο Πήτερ γνώρισε μια γυναίκα που έκανε αναδρομές σε περασμένες ζωές και είπε να δοκιμάσει. Έτσι, το 1980 είδε πως σε μια προηγούμενη ζωή του ήταν όντως ζωγράφος. Πρόσεξε πως ο δρόμος κάτω ήταν καλντερίμι, ίσως το Παρίσι. Είδε τον εαυτό του να ανεβαίνει τη στενή, σκοτεινή σκάλα ενός βρώμικου και στενάχωρου στούντιο. Έμοιαζε σαν να είχε χρόνια να καθαριστεί. Παρατήρησε λερωμένα, παρατημένα πινέλα και βίωσε ένα τρομερά δυσάρεστο αίσθημα κατάθλιψης που όμοιό του δεν είχε ποτέ νιώσει. Βίωσε μοναξιά, απόρριψη και την αίσθηση ότι ήταν παρεξηγημένος. Δεν είναι σίγουρο αν σ’ εκείνη την αναδρομή ‘άγγιξε’ τη ζωή του Γκωγκέν. Αλλά αυτά που ανακάλυψε δεν του άρεσαν.
Και κατ’ αρχήν, δεν του άρεσε το στυλ του Γκωγκέν, το οποίο θεωρούσε πρωτόγονο, ημιτελές κάτι σαν καρτούν. Το στυλ του Πήτερ είναι πολύ πιο ρεαλιστικό. Για να καταλάβετε τη διαφορά των στυλ, θα δείτε παρακάτω το πορτραίτο της κόρης του Γκωγκέν, Αλίν, και το πορτραίτο της Αμάντα, κόρης του Πήτερ που πέθανε στη γέννα. Η γυναίκα του Πήτερ ήθελε ένα πορτραίτο της κόρης της που δεν πρόλαβε να γεννηθεί, κάτι που ζήτησε να φτιάξει ο Πήτερ, ο οποίος, όπως είναι φυσικό δεν την είχε δει ποτέ και την ζωγράφισε χρησιμοποιώντας την φαντασία του.
