O αγρότης Γιώργος Κεντρωτάς ανακαλύπτει το 1820 το περίφημο άγαλμα της Αφροδίτης σκάβοντας στο κτήμα του στη Μήλο
Φανερώθηκε στη φαντασία ενός σπουδαίου γλύπτη, που το όνομά του ξεχάστηκε απ’ το χρόνο. Η θεϊκή μορφή της πήρε ζωή από τη σμίλη του κι αναδύθηκε εκθαμβωτική μέσα από ένα ακατέργαστο κομμάτι λευκού μαρμάρου. Λατρεύτηκε για καιρό, όπως όλα δείχνουν, στα προπύλαια ενός σταδίου. Κι ύστερα, όταν οι αρχαίοι θεοί κυνηγήθηκαν, κρύφτηκε στη Γη της Μήλου και σκεπάστηκε από τη σκόνη της Ιστορίας.
Την ξανάφεραν στο φως, αιώνες αργότερα, η τύχη και η αξίνα ενός ανυποψίαστου αγρότη που σκόνταψε στο πέτρινο σώμα της, λίγα μέτρα μακριά από το αρχαίο θέατρο του νησιού.Τη διεκδίκησαν παθιασμένα και πεισματικά Γάλλοι και Οθωμανοί.
Ύστερα από έναν ολόκληρο χρόνο, με τα χέρια της χαμένα μάλλον σε κάποια βιαστική μεταφορά,κατέληξε πολύτιμο «λάφυρο» στο αμπάρι μιας γαλλικής φρεγάτας, άφησε πίσω της οριστικά τον τόπο που τη γέννησε και εγκαταστάθηκε, ξενιτεμένη αλλά αδιαφιλονίκητη πρωταγωνίστρια, στο Μουσείο του Λούβρου.
Η θεά του έρωτα παραμένει από τότε ακίνητη στο ψηλό της βάθρο στο Παρίσι, η εμβληματική εικόνα της όμως ταξιδεύει αδιάκοπα, μεταφέροντας παντού λίγο από το φως του Αιγαίου, συνοψίζοντας το ιδανικό της ομορφιάς, σαγηνεύοντας εκατομμύρια ανθρώπων και θυμίζοντας σ’ όλους τον μοναδικό τόπο της καταγωγής της: «Η Αφροδίτη της Μήλου»…
Ένα αριστούργημα της Ελληνιστικής γλυπτικής, γεννημένο ανάμεσα στον 3ο και τον 1ο αιώνα π.Χ. που έγινε παγκόσμιο σύμβολο όντας, ταυτόχρονα, το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός μοναδικού πολιτισμού.
Η ανακάλυψή της
