Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Maryland ανακάλυψαν έναν τρόπο να εντοπίσουν και να παρακολουθήσουν τις θειούχες ενώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον της Γης ανοίγοντας το δρόμο για τη διάψευση ή την υποστήριξη μίας θεωρίας δεκαετιών πως ο πλανήτης μας μπορεί να συγκριθεί με έναν ζωντανό οργανισμό, γνωστή ως «η θεωρία της Γαίας».
Rosetta-Earth
Εικόνα της Γης που τραβήχτηκε από την διαστημοσυσκευή Rosetta το 2009
Οι ιδρυτές αυτής της θεωρίας, James Lovelock και Lynn Margulis, πίσω στη δεκαετία του 70, παρομοίωσαν τη Γη με μία μονοκυτταρική μορφή ζωής. Η θεωρία υποστηρίζει ότι η ζωή σε όλες της τις μορφές, πραγματοποιεί εργασίες ώστε να δημιουργήσει ένα γήινο περιβάλλον ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί.
Παρότι το όνομα προέρχεται από την ελληνική θεά της Γης, η θεωρία της Γαίας δεν αφορά στη μυθολογία , αλλά στη βιολογία, στη χημεία και τη γεωλογία και το πώς αλληλεπιδρούν όλοι οι κλάδοι ώστε να κάνουν τον κόσμο μας κατάλληλο για έμβια όντα.
Μία πτυχή της θεωρίας της Γαίας είναι ότι οι ενώσεις του θείου θα πρέπει να δημιουργούνται από μικροσκοπικούς θαλάσσιους οργανισμούς όπως τα φύκια και το φυτοπλαγκτόν. Οι ενώσεις αυτές θα μπορούν να μεταδίδονται στον αέρα ώστε τελικά με κάποια μορφή να καταλήγουν στο έδαφος βοηθώντας στον κύκλο του θείου.
Το θείο αποτελεί βασικό στοιχείο τόσο των οργανικών, όσο και των ανόργανων ενώσεων. Πρόκειται για το δέκατο πιο άφθονο στοιχείο στο Σύμπαν και είναι ζωτικής σημασίας για τη ρύθμιση του κλίματος και της ζωής όπως μέχρι στιγμής γνωρίζουμε.
Συγκεκριμένα 2 ενώσεις του θείου θεωρούνται πιθανοί υποψήφιοι για τα παράγωγα της θαλάσσιας ζωής. Η dimethylsulfoniopropionate και η οξειδωμένη μορφή της, dimethylsulfide. Ο ερευνητής Harry Oduro με τον γεωχημικό James Farquhar και θαλάσσιο βιολόγο Kathryn Van Alstyne έχουν ανακαλύψει τρόπους παρακολούθησης των 2 ενώσεων σε πολλαπλά περιβάλλοντα από τη θάλασσα στον αέρα και στο έδαφος επιτρέποντας σε επιστήμονες να εντοπίσουν ισότοπα που προέρχονται από τέτοιες πηγές.
