Το 2012, η Tracey Williams ανακάλυψε την πρώτη της πλάκα Tjipetir κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στη θάλασσα στην Κορνουάλη της Αγγλίας. Πήρε την πλάκα στο σπίτι και έψαξε στη google τη λέξη "Tjipetir," αλλά δεν βρήκε πολλές πληροφορίες. Όμως λίγες εβδομάδες αργότερα βρήκε μια παρόμοια πλάκα σε μια άλλη παραλία και άρχισε την έρευνα στα σοβαρά.
Έμαθε ότι το Tjipetir είναι ένα χωριό στην Ινδονησία. Εκεί, τον 19ο αιώνα, βρισκόταν μια φυτεία με γουταπέρκα, μια ελαστική ουσία που γίνεται από το σφρίγος των δέντρων. Η γουταπέρκα είχε πολλές χρήσεις -από τα αερόστατα θερμού αέρα μέχρι τις πυροσβεστικές μάνικες- αλλά χρησιμοποιούνταν πιο συχνά στη μόνωση των υποβρύχιων τηλεγραφικών καλωδίων. Αμέσως η Williams κατάλαβε ότι οι πλάκες προέρχονταν από κάποιο ναυάγιο και ότι θα πρέπει να υπάρχουν και άλλες. Έτσι, δημιούργησε μια σελίδα στο Facebook για να δει αν είχε και κάποιος άλλος παρόμοιες πλάκες. Σύντομα διάφοροι άρχισαν να υποβάλλουν φωτογραφίες από τις Βρετανικές Νήσους, τη Γαλλία, τη Δανία, την Ισπανία και τα νησιά Σέτλαντ.
Μια ισχυρή κοινότητα αναπτύχθηκε στο Facebook, με ανθρώπους που μοιράζονται τις ιστορίες και τις θεωρίες τους σχετικά με την προέλευση των πλακών. Η Williams μίλησε με δύτες ναυαγίων, ωκεανογράφους, ιστορικούς και δημοσιογράφους και το ενδιαφέρον για την ιστορία μεγάλωσε. Όπως δήλωσε ο ωκεανογράφος Curtis Ebbesmeyer, χρειάζεται περίπου 25 χρόνια για να μεταφερθούν τα απομεινάρια ενός ναυαγίου σε όλο τον κόσμο, έτσι είναι δύσκολο να προσδιοριστεί από που προέρχονται οι πλάκες, οι οποίες μπορεί να έχουν επιβιώσει για περισσότερο από έναν αιώνα και να έχουν κάνει το γύρο του κόσμο πολλές φορές. Εδώ και αρκετό καιρό έκανε την εμφάνιση της μια θεωρία ήταν οι πλάκες μπορεί να προέρχεται από τον Τιτανικό, μιας και στο πλοίο υπήρχε δηλωμένο φορτίο γουταπέρκα.
